Vrijdag Zindag nr. 97

3 gedachten over “Vrijdag Zindag nr. 97

  1. Dag André,

    Mij valt in:
    Woordspel. Een illusie heeft de betekenis gekregen van waandenkbeeld, maar is ook een droombeeld en onder droombeeld valt ook een plan om ergens te komen, een doel te bereiken, een stip op de horizon die nog niet gerealiseerd is. Alle godsdiensten hebben een plan, een droombeeld om de verbetering van de wereld te realiseren. Dat geldt ook voor ideële stromingen als socialisme, kapitalisme en communisme. Eigenlijk niet zoveel mis mee, dus, behalve als je het niet hebt, iets waarvan ik onze huidige regering verdenk; zij deint op de golven, maar weten (al jaren) niet waar ze heen wil.
    Droombeelden zijn noodzakelijk, prachtig spelmateriaal, ze bevatten ook de zin van en in het leven (Viktor Frankl), maar, mijn probleem, die droombeelden leveren, vooral als mensen denken dat ze gerealiseerd zijn of ten koste van alles gerealiseerd moeten worden, ook fictieve noodzakelijkheden op. God die zegt dat abortus verboden is, is zo’n voorbeeld van een fictieve noodzakelijkheid. Of, de ‘overwinning’ van het Westen in 1989 en het einde van de geschiedenis van Fukuyama, een echte collectieve illusie.
    Religie (maar dit geldt voor de rest ook) is, denk ik, in zoverre illusie als het kennis is die afhangt van een cirkelredenering en die wordt opgelegd aan anderen. Maar houden van je naaste, ook al is hij je vijand, of lijkt dat te zijn, is allerminst een illusie, het is gewone medemenselijkheid.
    Zoals alles met ons, het kan ten goede en ten kwade worden aangewend. Niets nieuws onder de zon, aldus al Salomo.

    Met vrgr en een fijn weekend,

    Jan Willem

  2. Dag André,
    Je hebt het weer ingenieus voor elkaar: zelfs ‘het hopeloze woord illusie’ als het einde van alle spel, on-spel en niet-spel dus, (op gezag van Van Baal) als modus van jouw ‘spel’ binnenhalen; en zo de onvolmaaktheid-onderweg van leven en samenleven een plek geven. Maar wat als je in plaats van illusie ’verbeelding’ zou kiezen, als ‘vertrouwend onderweg zijn naar een hoopvolle toekomst’ en daarvan alvast vertrouwend zingen (in het voetbalstadion, de Internationale op het politieke festival, in de kerk)?
    Maar – eigenlijk doe je dat ook als je de fans hun ‘we are the champions’ en de politici hun verkiezingsretoriek gunt – en, wie weet, de religieus geïnspireerden hun rituelen en liederen.
    Zo ben je dus alleen in je taalspel, maar niet echt, zwartgallig – en speel je zo even in je taalspel met religie als illusie.

    Een paar woordem nader gespeld.
    – Geloven is vertrouwen (pistis) op een weg te kunnen gaan die de moeite waard is – en als zodanig: leven met verbeelding
    – Verbeelding is: een gehoopte waarheid zien die de moeite waard is om ‘voor te gaan’.
    – Illusie is ‘niet-spel’, ‘on-spel’ – het einde van alle verhoopte spel als vertrouwend en visioengericht leven
    – Collectieve illusies markeren het einde en on-zin van alle leven; maar collectieve verbeelding is gaan op een weg die vertrouwen inboezemt om tot zinvol leven te blijven en komen.

    Tot zover, André, even wat doorgedacht over je altijd weer uitdagende gedachten-frame…

    Hartelijke groet,
    Dick

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.