Vrijdag Zindag nr. 76

6 gedachten over “Vrijdag Zindag nr. 76

  1. Onlangs heb ik een kunstwerkje mogen ontvangen in de vorm een blokje hout met de tekst ‘het antwoord ligt hier’. Een voor mij veelzeggende tekst, waaraan ik nog steeds werk, wat ooit is begonnen met de weg naar binnen te gaan, om mijn bron te ontdekken en vervolgens te laten stromen. Een ongekende overstijgende wijsheid om op een gepaste wijze om te gaan met dat waar ik geen invloed op heb!

  2. Dag André, een zorgelijke zindag op 9 september. Ik voel’m ook elke dag, en langzaam tracht ik m’n leefwijze te verbeteren, aan te passen aan een leven met meer verbinding: schoner, met meer stilte, eenvoudiger, dankbaarder, hulpvaardiger, in beweging naar een nieuwe tijd.
    Ik weiger te somberen, iets in me verzet zich, ik kijk omhoog naar de lucht en de vogels, naar de bomen in het bos, naar m’n voeten op het zandpad, en hoor de bomen en de wind. Ik Leef!! Ondanks en dankzij alles hou ik vertrouwen. Groet en dank van Mieneke

  3. Dag André,
    Afgelopen zondag zong ik in de Walkartgemeenschap het lied van Louis Armstrong: “I see skies so blue, red roses too… etc”. Het eindigde met: “and I said to myself, what a wonderful world”. De optimistische jaren vijfig van de vorige eeuw, door een zanger die veel discriminatie heeft ondervonden op grond van huidskleur. Later ontstond van Leonard Cohen het overbekende ‘Halleluja”” waarvan de verschillende coupletten meestal afsluiten met een “uit de keel geknepen” en “wurgend Halleluja”. Een wrange lofzang, heel passend voor onze tijd. Het recept waar we in jouw column naar zoeken is misschien ‘god’, of de houding van meer eerbied. Maar wat is het moeilijk om het hoofd te buigen als we als moderne mens lange tijd meenden ‘alles wel te weten te komen’.
    Socrates zei al: “Ken uzelf” en de Boeddha zei het al enkele eeuwen voor hem. Het lukt, misschien en soms, enkelingen, maar de gemeenschap niet bepaald.

  4. Geen speld tussen te krijgen! Of toch? De tekst wordt m.i. minder die van een observerende buitenstaander, wanneer je consequent niet over ‘de’, maar ‘een’ concreet mens had nagedacht. Hoe voelt dat om verliezer (‘loser’ in goed Nederlands ) te zijn? Dit is een pastorale vraag.
    Groet, Jan.

  5. Een gevoelige binnenkomer, deze eerste column, en ik kan hem niet betwisten. Nee, we zullen niet meer winnen en onze (klein)kinderen zullen het zwaar krijgen. Maar met of zonder “god”, “staat”, of welke energie dan ook blijft ónze verantwoordelijkheid. Die kunnen we nergens onderbrengen, maar moet door óns geleefd worden. Wanneer die ons bijna overstijgt, mogen we terug naar de vogels en de lelies op het veld, en op adem komen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.