Vrijdag Zindag nr. 73

3 gedachten over “Vrijdag Zindag nr. 73

  1. Hoewel ik het slot niet echt snap, onderschrijf ik de inhoud van je column. Dank!
    Het individualisme wordt m.i. vooral bevorderd door de gestegen welvaart. De enorme toename van de betekenis van de middenklasse, vooral politiek, is daar een uiting van.

  2. Goede André.

    Je laatste extra lange kolom liet me bij de Marsmaniaanse hoop achter. Nu is hoop in de persoonlijke én samenlevingsnachten een goed ding om het uitzichtloze even tussen haken te zetten of de andere kant op te kijken.

    Je analyse is eigenlijk ook een zich in de media tot vervelens toe herhalende kranten- en beeldvulling. Over een jaar levert het meestal onleesbare gebonden rapporten op als aanleiding en excuus om een nieuw ‘ja, ja,’-onderzoek door andere deskundigen en gesprekken met de slachtoffers te laten maken. Zijn we minstens weer een jaar verder.

    Je analyse: het kwade neoliberalisme tot het verdwijnen van de spirituele factor lijkt me juist. Maar de oplossing bleek een Haiku te zijn.

    Nu ikzelf verward raak in de ingewikkelde en chaotische en onbetrouwbare zogenaamde zorg en hulpverlening: Ik vertrouw overheidsinstanties, politici en hun digitale wereld niet meer en probeer daar moeizaam aan te ontsnappen.

    Vanmorgen las ik in de Trouw van gisteren een artikel van een psycho, die zelf de oplossing had: meer persoonlijke verbinding e.d. in deze individualistische crises. Maar hoorde ik dit al eerder? Is dat nu juist niet het probleem?

    Dezer dagen ontvang je mijn laatste kolom in de serie over de spiritualiteit in het totaal geseculariseerde dagelijks leven. In enkele zinnen schreef ik wat mij dreef. Ik reik mogelijke vormgeving aan. Maar in gesprekken blijkt dit niet echt aan te slaan. Idealistisch. Te druk, te rommelig, te weinig of geen kennis van de inhoud van een religie, we kunnen mentaal een structuur niet aan als het niet iets concreets en zichtbaars oplevert (vooral geld, meer uitgaan, vrije tijd, meer lol, meer…) en wat jij wilt kost alleen maar tijd. En het resultaat!?

    Mijn hoop en mijn realisme strijden met elkaar. Ik ben geen pessimist, maar hoe de meerderheid van de mensen gedragsmatig de crises ontkent of achteloos eronder lijdt ontneemt me de hoop.

    Groet, Jan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.