Je bent weer eens erg creatief geweest, André. Met deze creativiteit ben ik het hartgrondig eens. En ik doe het zelfs soms nog wel voor minder. Vanmorgen een goede en mooie wandeling gemaakt. Even daarna een leuk contactje gehad met buren om een hogedrukspuit te lenen. Hele gewone dingen, hele gewone dingen… o zo gewoon… maar op een goede manier.
Een bijzonder mooie opsomming van zegeningen, die ik met vele andere zegeningen in de loop van de jaren de revue heb laten passeren, met als resultaat ‘leven is zeggen: het is goed’. Geleerd van een maatje voor wie ik zijn levensverhaal heb geschreven, ‘Iwan de Indiaan’ (googelen), dat ‘je hoeft er niet bang voor te zijn, want als jij er bent is de “dood” er niet en als de “dood” er is ben jij er niet’. Een onlangs geschreven autobiografisch verhaal heb ik als titel ‘Levenskunst en Verwondering’ gegeven, een figuurlijke en letterlijke tocht van een pelgrim door het leven.
Helemaal mee eens, André, ik kan nog wel een poosje doorgaan met fijne belevingen, b.v. zongedroogde tomaatjes! We moeten natuurlijk niet het grote geheel uit het oog verliezen. Op grond daarvan moeten we soms keuzes maken. Blijven verwonderen, blijven hopen… Ik denk dan altijd weer aan het bekende gedicht van Vaclav Havel:
Hoop is een kwaliteit van de ziel
En hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt
Hoop is niet voorspellen of vooruitzien
Het is een gerichtheid van de geest,
Een gerichtheid van het hart,
Voorbij de horizon verankerd.
Hoop is niet hetzelfde als optimisme,
Evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen.
Wel de zekerheid dat iets zinvol is
Ongeacht de afloop, het resultaat
Beste André,
Dankje voor deze mooie voorzet om mijn eigen zegeningen te tellen. Het zijn er zoveel! Ik doe een greep.
Heel herkenbaar was het uitstellen van de laatste twintig bladzijden van een boek. Beetje weemoedig gevoel, heerlijk.
Om 06 u wakker gemaakt worden door het stemmetje van mijn driejarige zoon die in zijn slaapzak uit zijn bed is geklommen en je wekt omdat hij zijn kleren aan wil. Zijn haar staat alle kanten op.
Na bijna 20 jaar samen nog steeds verrast worden door een uitspraak, een verhaal, een blik en een verliefd gevoel.
Ineens aan een dierbare vriend denken, hem bellen en een in gesprek toon krijgen, omdat hij me aan het bellen is.
Een zaterdagochtend aan de ontbijttafel met het gezin.
Mijn dochter die een panter speelt in de weeksluiting op school en haar plankenkoorts de baas is.
Mijn dochter van 6, die mijn zoontje van net 3 een boekje voorleest en niet weet dat ik dat zie.
Mijn dochter die zingt terwijl ze op haar kamer speelt.
Een vogel die zingt in de boom naast ons huis.
Een huis dat veiligheid biedt.
Een gezond lichaam.
Een rijke fantasie.
Een geweldige werkplek met inspirerende en unieke mensen om mee te delen.
Je bent weer eens erg creatief geweest, André. Met deze creativiteit ben ik het hartgrondig eens. En ik doe het zelfs soms nog wel voor minder. Vanmorgen een goede en mooie wandeling gemaakt. Even daarna een leuk contactje gehad met buren om een hogedrukspuit te lenen. Hele gewone dingen, hele gewone dingen… o zo gewoon… maar op een goede manier.
Een bijzonder mooie opsomming van zegeningen, die ik met vele andere zegeningen in de loop van de jaren de revue heb laten passeren, met als resultaat ‘leven is zeggen: het is goed’. Geleerd van een maatje voor wie ik zijn levensverhaal heb geschreven, ‘Iwan de Indiaan’ (googelen), dat ‘je hoeft er niet bang voor te zijn, want als jij er bent is de “dood” er niet en als de “dood” er is ben jij er niet’. Een onlangs geschreven autobiografisch verhaal heb ik als titel ‘Levenskunst en Verwondering’ gegeven, een figuurlijke en letterlijke tocht van een pelgrim door het leven.
Sta soms even stil
Luister hoor kijk om je heen
Geluk is dichtbij
Helemaal mee eens, André, ik kan nog wel een poosje doorgaan met fijne belevingen, b.v. zongedroogde tomaatjes! We moeten natuurlijk niet het grote geheel uit het oog verliezen. Op grond daarvan moeten we soms keuzes maken. Blijven verwonderen, blijven hopen… Ik denk dan altijd weer aan het bekende gedicht van Vaclav Havel:
Hoop is een kwaliteit van de ziel
En hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt
Hoop is niet voorspellen of vooruitzien
Het is een gerichtheid van de geest,
Een gerichtheid van het hart,
Voorbij de horizon verankerd.
Hoop is niet hetzelfde als optimisme,
Evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen.
Wel de zekerheid dat iets zinvol is
Ongeacht de afloop, het resultaat
Beste André,
Dankje voor deze mooie voorzet om mijn eigen zegeningen te tellen. Het zijn er zoveel! Ik doe een greep.
Heel herkenbaar was het uitstellen van de laatste twintig bladzijden van een boek. Beetje weemoedig gevoel, heerlijk.
Om 06 u wakker gemaakt worden door het stemmetje van mijn driejarige zoon die in zijn slaapzak uit zijn bed is geklommen en je wekt omdat hij zijn kleren aan wil. Zijn haar staat alle kanten op.
Na bijna 20 jaar samen nog steeds verrast worden door een uitspraak, een verhaal, een blik en een verliefd gevoel.
Ineens aan een dierbare vriend denken, hem bellen en een in gesprek toon krijgen, omdat hij me aan het bellen is.
Een zaterdagochtend aan de ontbijttafel met het gezin.
Mijn dochter die een panter speelt in de weeksluiting op school en haar plankenkoorts de baas is.
Mijn dochter van 6, die mijn zoontje van net 3 een boekje voorleest en niet weet dat ik dat zie.
Mijn dochter die zingt terwijl ze op haar kamer speelt.
Een vogel die zingt in de boom naast ons huis.
Een huis dat veiligheid biedt.
Een gezond lichaam.
Een rijke fantasie.
Een geweldige werkplek met inspirerende en unieke mensen om mee te delen.
Dit was de greep 🙂
Hartelijks, Maaike
ik heb genoten van nr 69 en de reacties er op. Zoveel om dankbaar voor te zijn. Het zijn de kleine dingen die het doen!
Ook nr 70 vind ik prachtig. Dank je wel!!