Heel mooi André,
Dank je wel voor kerk 3.0.
Ik ben er al lid van dmv zingevende activiteiten en stilte.
Alleen een kerkgebouw heb ik nog niet gered.
Zo triest als mooie stilteplekken verloren gaan.
Mijn behoefte aan 2.0 is overgegaan.
Het vraagt veel inzet van 2.0 naar 3.0 te transformeren.
Met warme 3.0 groet van Mieneke
Hallo André,
Akkoord, maar dan zou ik niet spreken over “kerk 3.0” maar over “Bezinningscentrum 1.0”. Voor mij is de belangrijkste functie van de kerk nog steeds die van “uitgaan” met een Woord voor de wereld. Maar als dat Woord krachteloos is geworden – waar blijft een vlammend protest tegen pope Kirill en tegen de push-backs van asielzoekers en tegen Ongekend Onrecht, om slechts een paar voorbeelden te noemen waar de kerk 2.0 het laat afweten – dan gaat de kerk uit als een nachtkaars. Als die niet onder de korenmaat vandaan wordt gehaald, blijven, vrees ik, ook de klankschalen in het Bezinningscentrum leeg.
Met hartelijke groet,
Wim Noomen
Dag André,
Een zeer zinnige tekst van je. In de Walkart-gemeenschap in Zeist zitten we, denk ik, al stevig richting 3.0. Soms komt dan ook 1.0 weer aan bod, gerechtigheid en sociale saamhorigheid. Maar er spelen nog vele sociaal-emotionele associatieproblemen mee. Vooral het meer religieuze aspect van zoeken naar zin (liever dan zingeving!) lijdt m.i. onder het beeld dat in kringen van 3.0 kan bestaan over 2.0. Patriarch Kyrill van Moskou levert daar ook een aardige bijdrage aan. En die andere, in Rome, ook al zit hij soms ook op de 1.0 lijn. En 3.0 lijdt volgens mij vaak onder een zekere oppervlakkigheid. Beetje ‘zen’ doen, Boeddha beeldje in de kamer, maakt zo lekker rustig, toch? Terwijl echte bezinning toch een hele klus is en zoeken naar zin niet altijd even leuk, zeg ik als voormalig crypto-boeddhist en nog-steeds-een-beetje-humanist/christen.
Dag André,
Overbodig op te merken dat ik de portee van je column onderschrijf. Het probleem is echter, hoe schud je als kerkje je religieuze veren af? Ik denk dat de kerkelijke gemeenschap openlijk seculariteit moet accepteren en niet zoals nu nog steeds gebeurt – denk aan de ADS – niet belijdende leden/belangstellenden als niet volwaardig te beschouwen. Dat we met dit laatste in de Doopsgezinde Gemeente Zeist op de goede weg zijn, is bemoedigend.
Eelke Sietsma
Helder en bemoedigend! Al vanaf 1985 proberen wij met het Inloophuis in Amersfoort-Schothorst Kerk 3.0 te zijn. Maar 2.0 is weerbarstig en zit vast in belijdenisgeschriften en dogma’s.
Heel mooi André,
Dank je wel voor kerk 3.0.
Ik ben er al lid van dmv zingevende activiteiten en stilte.
Alleen een kerkgebouw heb ik nog niet gered.
Zo triest als mooie stilteplekken verloren gaan.
Mijn behoefte aan 2.0 is overgegaan.
Het vraagt veel inzet van 2.0 naar 3.0 te transformeren.
Met warme 3.0 groet van Mieneke
Hallo André,
Akkoord, maar dan zou ik niet spreken over “kerk 3.0” maar over “Bezinningscentrum 1.0”. Voor mij is de belangrijkste functie van de kerk nog steeds die van “uitgaan” met een Woord voor de wereld. Maar als dat Woord krachteloos is geworden – waar blijft een vlammend protest tegen pope Kirill en tegen de push-backs van asielzoekers en tegen Ongekend Onrecht, om slechts een paar voorbeelden te noemen waar de kerk 2.0 het laat afweten – dan gaat de kerk uit als een nachtkaars. Als die niet onder de korenmaat vandaan wordt gehaald, blijven, vrees ik, ook de klankschalen in het Bezinningscentrum leeg.
Met hartelijke groet,
Wim Noomen
Dag André,
Een zeer zinnige tekst van je. In de Walkart-gemeenschap in Zeist zitten we, denk ik, al stevig richting 3.0. Soms komt dan ook 1.0 weer aan bod, gerechtigheid en sociale saamhorigheid. Maar er spelen nog vele sociaal-emotionele associatieproblemen mee. Vooral het meer religieuze aspect van zoeken naar zin (liever dan zingeving!) lijdt m.i. onder het beeld dat in kringen van 3.0 kan bestaan over 2.0. Patriarch Kyrill van Moskou levert daar ook een aardige bijdrage aan. En die andere, in Rome, ook al zit hij soms ook op de 1.0 lijn. En 3.0 lijdt volgens mij vaak onder een zekere oppervlakkigheid. Beetje ‘zen’ doen, Boeddha beeldje in de kamer, maakt zo lekker rustig, toch? Terwijl echte bezinning toch een hele klus is en zoeken naar zin niet altijd even leuk, zeg ik als voormalig crypto-boeddhist en nog-steeds-een-beetje-humanist/christen.
Dag André,
Overbodig op te merken dat ik de portee van je column onderschrijf. Het probleem is echter, hoe schud je als kerkje je religieuze veren af? Ik denk dat de kerkelijke gemeenschap openlijk seculariteit moet accepteren en niet zoals nu nog steeds gebeurt – denk aan de ADS – niet belijdende leden/belangstellenden als niet volwaardig te beschouwen. Dat we met dit laatste in de Doopsgezinde Gemeente Zeist op de goede weg zijn, is bemoedigend.
Eelke Sietsma
links rechts voor tegen
blijven communiceren
oplossing in zicht
Helder en bemoedigend! Al vanaf 1985 proberen wij met het Inloophuis in Amersfoort-Schothorst Kerk 3.0 te zijn. Maar 2.0 is weerbarstig en zit vast in belijdenisgeschriften en dogma’s.