Mooi André, de bewustwording van het Ik en Wij, en waar ligt de scheiding?! Ik ben niks zonder Wij. Ik besta in het Wij. Het is als in- en uitademen, eb en vloed. Voor de broodnodige rust is het midden onmisbaar. Daar woon je in het hart.
Dag André,
Met Verstappen heb ik niets. Een solitaire racer naar de top. Waarschijnlijk nooit nagedacht over het verschil tussen solitair en solidair, en bubbels associërend met champagne. Met de fans van Max voel ik me niet solidair en evenmin met 010 of 020, die bij een ratrace waarschijnlijk aan gokken denken. Natuurlijk, Max en Arnold werken keihard, maar daar houdt de overeenkomst wel op.
Leven is kiezen. Ik kies voor stilte en vermijd lawaai.
Groet,
Wim Noomen
Leuke reactie van Nico Munk.
Merkwaardig wordt het als Wij vervangen wordt door Zij. Zo hoorde ik in de stad, op het moment dat de nieuwe lockdown bekend werd, in een winkel: “Ze maken ons kapot”. Dat is toch een merkwaardige variatie op “Wij gaan eraan kapot”, wat zo jammerlijk waar is. Ik hoor heel vaak dat “zij” gebruikt, als een sterke behoefte om een wereld tegenover Wij en Ik te ontwerpen. En daarin voel ik niet meer het mededogen dat we nog in Wij kunnen aantreffen, of het zelfbesef van het Ik.
Ik vind het eigenlijk onheilspellend dubbelzinnig.
Corry
Mooi André, de bewustwording van het Ik en Wij, en waar ligt de scheiding?! Ik ben niks zonder Wij. Ik besta in het Wij. Het is als in- en uitademen, eb en vloed. Voor de broodnodige rust is het midden onmisbaar. Daar woon je in het hart.
Dag André,
Met Verstappen heb ik niets. Een solitaire racer naar de top. Waarschijnlijk nooit nagedacht over het verschil tussen solitair en solidair, en bubbels associërend met champagne. Met de fans van Max voel ik me niet solidair en evenmin met 010 of 020, die bij een ratrace waarschijnlijk aan gokken denken. Natuurlijk, Max en Arnold werken keihard, maar daar houdt de overeenkomst wel op.
Leven is kiezen. Ik kies voor stilte en vermijd lawaai.
Groet,
Wim Noomen
ik jij hij wij zij
beter omzien naar elkaar
dan kies je voor wij
Leuke reactie van Nico Munk.
Merkwaardig wordt het als Wij vervangen wordt door Zij. Zo hoorde ik in de stad, op het moment dat de nieuwe lockdown bekend werd, in een winkel: “Ze maken ons kapot”. Dat is toch een merkwaardige variatie op “Wij gaan eraan kapot”, wat zo jammerlijk waar is. Ik hoor heel vaak dat “zij” gebruikt, als een sterke behoefte om een wereld tegenover Wij en Ik te ontwerpen. En daarin voel ik niet meer het mededogen dat we nog in Wij kunnen aantreffen, of het zelfbesef van het Ik.
Ik vind het eigenlijk onheilspellend dubbelzinnig.
Corry