Jouw beschrijving van de herdenking van de geboorte is terecht heel cynisch en ongemakkelijk.
Ik heb wel eens gedacht: ik doe niet meer mee en verplaats heel het verhaal naar Epifanie (6 januari), zoals de Oosterse kerken dat hebben. Maar hier beginnen ze die Epifanie ook al ‘geboorte van het kind’ te noemen.
Alle voorgangers van vredelievende kerken worden gedwongen tegen de draad en gevoel te vieren, dat is onontkoombaar. Reden, dat ik het meest moeite heb gehad – heel mijn ambtelijker praktijk – met december. Kerst is inderdaad de langste nacht (titel van mijn boek).
Dat tweede verhaal van jou leek onontkoombaar op een preek van een boze dominee.
Maar ook wat moois gemeld: Ik las, dat joodse mensen, die de Palestijnen goed gezind zijn, een actie voeren om in de Westbank bij bedreigde gezinnen te gaan slapen. Dat weerhoudt de Zionisten ’s nachts de bewoners te vermoorden en hun huizen op te blazen.
Ik dacht: als ik kon, ging ik er heen met mijn oude slaapzak… maar dat was een smoes. Daar ben ik veel te bang voor.
Niets aan toe te voegen, André. Knap beschreven. Wellicht is cynisme soms helend, want het legt de vingers op de vele zere plekken. Dat is mijn enige hoop. Trump en Musk draaien hun visie en activiteiten na de hysterische blijdschap van het begin over de kop en andere dictatoren en éénregelige slogan-populisten doen dat ook, zodat bezinning optreedt, nou ja…. misschien.
Kerst 2 0 2 4
kom verwonder u allen
o com merci bien
Goede André,
Jouw beschrijving van de herdenking van de geboorte is terecht heel cynisch en ongemakkelijk.
Ik heb wel eens gedacht: ik doe niet meer mee en verplaats heel het verhaal naar Epifanie (6 januari), zoals de Oosterse kerken dat hebben. Maar hier beginnen ze die Epifanie ook al ‘geboorte van het kind’ te noemen.
Alle voorgangers van vredelievende kerken worden gedwongen tegen de draad en gevoel te vieren, dat is onontkoombaar. Reden, dat ik het meest moeite heb gehad – heel mijn ambtelijker praktijk – met december. Kerst is inderdaad de langste nacht (titel van mijn boek).
Dat tweede verhaal van jou leek onontkoombaar op een preek van een boze dominee.
Maar ook wat moois gemeld: Ik las, dat joodse mensen, die de Palestijnen goed gezind zijn, een actie voeren om in de Westbank bij bedreigde gezinnen te gaan slapen. Dat weerhoudt de Zionisten ’s nachts de bewoners te vermoorden en hun huizen op te blazen.
Ik dacht: als ik kon, ging ik er heen met mijn oude slaapzak… maar dat was een smoes. Daar ben ik veel te bang voor.
Groet, Jan
Niets aan toe te voegen, André. Knap beschreven. Wellicht is cynisme soms helend, want het legt de vingers op de vele zere plekken. Dat is mijn enige hoop. Trump en Musk draaien hun visie en activiteiten na de hysterische blijdschap van het begin over de kop en andere dictatoren en éénregelige slogan-populisten doen dat ook, zodat bezinning optreedt, nou ja…. misschien.
ave Maria
de heer is met u
gezegende
draagmoeder
van de allerhoogste
onmogelijk?
onbevlekt
machthebbers zwart
aandeelhouders
op ramkoers
kindermoord
dagelijks
kerstfeest drie
hemel feest
kind vrucht van schoot
jozef pleegvader
ondergesneeuwd
te decoreren
ere zij god
waar?
in welke hoogte?
hemeltartend
toch genade en vrede
ave maria
gezegend de vrucht
van uw schoot
steek de kaars maar aan
Paul Letterie sr