Dank…
In deze historische biechtspiegel breng je helder heel wat dagelijkse onrust wekkende beelden samen;
b.v. oorlog als communicatiemiddel in plaats van onmenselijk machtsmisbruik…
Maar, ergens klinkt te midden van dit historische en dagelijkse geweld
een bescheiden en geheime stem: hoop doet het beter in de marge.
Even dwarsgedacht: Die hoofdrol, wat heeft dat de wereld opgeleverd?
Via filosofen met op zijn minst een bedenkelijke psychische structuur zoals Descartes (dualisme) en Mill en Bentham (utilarisme), gevolgd door de ontwikkeling van een non-wetenschap, te weten economie, die epistemologisch een virtueel konijn uit een hoed is, (Economie is een geloof dat ontkent een geloof te zijn, Sedlacek) heeft ons Europese denken de wereld opgezadeld met een denkpatroon waarin het linksbreinige denken in een virtuele werkelijkheid die van het rechtsbreinige denken van de veelvormige gevoelde werkelijkheid heeft overvleugeld. De Engelse neuroloog/psychiater/filosoof Iain McGilchrist heeft daar twee dikke en overtuigende boeken over geschreven, The Master and his Emissary (2009) en The Matter with Things (2021). (Veel lezingen van hem staan op YouTube.)
De gevolgen zijn niet alleen hier zichtbaar, maar wereldwijd, met zielloze bureaucratie, met de mensen als object en de bijbehorende schandalen, en onderwijs dat alleen nog op cognitie is gericht. Alle muziekscholen zijn verdwenen in Nederland! In andere Europese landen is het niet anders.
Het linksbreinige denken, in de vorm van manipulatie en maakbaarheid van alles, heeft nu zelfs geleid tot een Ministerie van Klimaat en Groene Groei. Groene groei is een contradictio in terminis! Elke groei (economisch) veroorzaakt meer entropie en die kan niet meer worden gecompenseerd omdat de aarde dat niet meer aan kan. Zo simpel is het.
Dat was onze hoofdrol! Niet iets om nou trots op te zijn.
Kan het nog anders? Helpt het reflecteren op waarden, wat die ook wezen mogen?
Als je je er een beetje in verdiept, ziet het er tamelijk zwart uit. Dát wordt ons in wezen en terecht verweten, zij het met een volkomen verkeerde redenering.
Desalniettemin, hoewel al die anderen ‘ons’ denken met liefde en van harte hebben omarmd en dat nog steeds doen (BRICS e.a.), past ons wel degelijk enige nederigheid, misschien zelfs wel schuldbewustzijn.
Een oplossing vraag je naar? De aarde heeft wel meer grote crises en extincties overleeft. Dat gebeurt nu zeker ook, met of zonder ons.
Dag André,
Dank…
In deze historische biechtspiegel breng je helder heel wat dagelijkse onrust wekkende beelden samen;
b.v. oorlog als communicatiemiddel in plaats van onmenselijk machtsmisbruik…
Maar, ergens klinkt te midden van dit historische en dagelijkse geweld
een bescheiden en geheime stem: hoop doet het beter in de marge.
Groet, Dick
Dag André,
Even dwarsgedacht: Die hoofdrol, wat heeft dat de wereld opgeleverd?
Via filosofen met op zijn minst een bedenkelijke psychische structuur zoals Descartes (dualisme) en Mill en Bentham (utilarisme), gevolgd door de ontwikkeling van een non-wetenschap, te weten economie, die epistemologisch een virtueel konijn uit een hoed is, (Economie is een geloof dat ontkent een geloof te zijn, Sedlacek) heeft ons Europese denken de wereld opgezadeld met een denkpatroon waarin het linksbreinige denken in een virtuele werkelijkheid die van het rechtsbreinige denken van de veelvormige gevoelde werkelijkheid heeft overvleugeld. De Engelse neuroloog/psychiater/filosoof Iain McGilchrist heeft daar twee dikke en overtuigende boeken over geschreven, The Master and his Emissary (2009) en The Matter with Things (2021). (Veel lezingen van hem staan op YouTube.)
De gevolgen zijn niet alleen hier zichtbaar, maar wereldwijd, met zielloze bureaucratie, met de mensen als object en de bijbehorende schandalen, en onderwijs dat alleen nog op cognitie is gericht. Alle muziekscholen zijn verdwenen in Nederland! In andere Europese landen is het niet anders.
Het linksbreinige denken, in de vorm van manipulatie en maakbaarheid van alles, heeft nu zelfs geleid tot een Ministerie van Klimaat en Groene Groei. Groene groei is een contradictio in terminis! Elke groei (economisch) veroorzaakt meer entropie en die kan niet meer worden gecompenseerd omdat de aarde dat niet meer aan kan. Zo simpel is het.
Dat was onze hoofdrol! Niet iets om nou trots op te zijn.
Kan het nog anders? Helpt het reflecteren op waarden, wat die ook wezen mogen?
Als je je er een beetje in verdiept, ziet het er tamelijk zwart uit. Dát wordt ons in wezen en terecht verweten, zij het met een volkomen verkeerde redenering.
Desalniettemin, hoewel al die anderen ‘ons’ denken met liefde en van harte hebben omarmd en dat nog steeds doen (BRICS e.a.), past ons wel degelijk enige nederigheid, misschien zelfs wel schuldbewustzijn.
Een oplossing vraag je naar? De aarde heeft wel meer grote crises en extincties overleeft. Dat gebeurt nu zeker ook, met of zonder ons.
Groet,
Jan Willem van Ee
beste André
hoger dan blauwe luchten
sterretjes van goud
zie ik neer
gewauwel
pek en teer
recht
mensen recht
natuur recht
recht dat krom wordt
redeloos
radeloos
reddeloos
oog om oog
tand om tand
toch
opleven aan elkaar
liefde in opmaat
loslaten in herinnering
met ontferming bewogen
wegkwijnend orgel
zijn identiteit
gestorven en begraven
hij leeft in klanken
werelddelen
broddelend
vesting Europa
dolend in duisternis
koolzaad velden in geel
fluisterend
Paul Letterie sr
kabbelend water
bruisende watervallen
kanaliseren?