Een mooie tegenhanger hiervan vind ik de volgende tekst van John Trudell, een Amerikaanse indiaan. Hij was schrijver, dichter, acteur, musicus en politiek activist: “We zijn geen Indianen, we zijn geen Native Americans. We zijn ouder dan die concepten. We zijn het volk, wij zijn de mensen”.
Thuis is de wereld, daar waar mensen in verbondenheid leven en voor elkaar zorgen. Al die grenzen en afbakeningen zijn maar schijn en gaan over angst. Hoe zou de wereld eruit zien als we onze beslissingen zouden nemen uit liefde?
Ik dacht aan de Vreemdeling van Camus en aan het boek “De vreemdeling in onszelf” van Julia Kristeva. Het vraagt veel durf om de onzekerheid in onszelf toe te laten. Soms zijn de vreemdelingen, die ‘niet van hier zijn’, een bedreiging. Zijn we zelf wel ‘van hier’?
Een mooie tegenhanger hiervan vind ik de volgende tekst van John Trudell, een Amerikaanse indiaan. Hij was schrijver, dichter, acteur, musicus en politiek activist: “We zijn geen Indianen, we zijn geen Native Americans. We zijn ouder dan die concepten. We zijn het volk, wij zijn de mensen”.
Thuis is de wereld, daar waar mensen in verbondenheid leven en voor elkaar zorgen. Al die grenzen en afbakeningen zijn maar schijn en gaan over angst. Hoe zou de wereld eruit zien als we onze beslissingen zouden nemen uit liefde?
Ik dacht aan de Vreemdeling van Camus en aan het boek “De vreemdeling in onszelf” van Julia Kristeva. Het vraagt veel durf om de onzekerheid in onszelf toe te laten. Soms zijn de vreemdelingen, die ‘niet van hier zijn’, een bedreiging. Zijn we zelf wel ‘van hier’?
krakende wagens
zekerheden zoekende
lopen toch het langst?
beste André
zekerheid in de aanbieding
thuiswedstrijd
bij tijd en wijle
iedereen met iedereen
jouw adem de mijne
geen zuilengalerij
oneindig eeuwige onzekerheid
in welk thuis?
wie bij de Ene
thuisgevoel als drug
verslavend
leven we de Ene in de weg?
sloten op de deuren
niemand binnen
vreemdeling is engeling
wordt het nog wat
met vuur gezouten worden
in gehenna
verdriet halveert
en vreugde verdubbelt
geen afscheid nemen
maar loslaten
teneinde
herfst scharlaken rood
zonnebloem buigt gedwee
Paul Letterie sr