Betekenissen doen ons de das om, vooral omdat we niet in de gaten hebben dat we het doen, vooral op basis van geleerd hebben en voorbeelden om ons heen, niet in het laatst onze ouders.
Zhabkar heeft het hier in ‘De wiekslag van de garoeda’ ook over. Ik citeer zonder verder commentaar:
Lied 17 regel 64 t/m 76 (in de Engelse vertaling door mij uit het Tibetaans)
The awareness of the yogi is like the track of a flying bird.
65. Such tracks are invisible, just like the trace of a bygone thought.
A bygone thought is gone as well, and there is nothing to see.
Therefore, don’t put thoughts on a string by following their trail and combining them.
Divination of a bird’s future trail is not possible.
Likewise, do not invite gone and future thoughts to meet, (it’s also impossible.)
70. Just as a bird’s present trail has neither shape nor form,
So thoughts go their own way at the end.
Do not correct ‘this’, and thereby corrupt it with antidotes.
Although it manifests as ‘such’, do not judge it as being ‘such’.
This is the ultimate heart instruction on the path:
75. Whatever manifests as ‘such’, if you do not judge it as being ‘such’,
All emotional afflictions disappear by themselves, and they are great wisdom.
Wie dit doet leert ‘naakt’ te zien, dwz de dingen zien zoals ze zijn en niet als de vervormingen van onze ‘betekenissen’.
Betekenissen zijn emotionele aandoeningen die wij onszelf aandoen.
Bestrijden heeft geen zin. Meebewegen en ze verdwijnen!
Het is even oefenen, maar werpt mooie vruchten af, belooft Zhabkar. I concur.
Ik vroeg mij af, wat is het toch dat mij een beetje irriteert of dwars zit als het gaat over betekenis geven. Nu denk ik dat het komt omdat ik met al mijn zintuigen betekenis geef aan alles, bewust of onbewust. Met die zintuigen werd ik geboren en ja zelfs al eerder zijn die mee gevormd om betekenissen te geven, door mijn ouders, opvoeding, cultuur en ga maar door. Dat is uniek en heel persoonlijk.
Ik denk, dat de noodzakelijke afstand die je neemt om over betekenis geven te schrijven, om die te duiden en neer te zetten als een opgave of last voor ons, mij misschien dwars zit, die afstand. Je licht het uit, zet het neer. Maar het betekenis geven is zo van jezelf. Daar wringt het bij mij denk ik. Je teksten komen uit je brein met nodige objectiviteit en afstand via internet bij ons binnen.
Anderzijds: mooi is dat je in je Zindagen zelf ook vaak heel persoonlijk bent. Je hebt dus met je zindag over betekenis geven bereikt dat ik me er nog meer bewust van ben hoe persoonlijk dat betekenisgeven is.
nieuwe dag breekt aan
vol al met zingevingen
grijp ik mijn kansen?
Dag André,
Betekenissen doen ons de das om, vooral omdat we niet in de gaten hebben dat we het doen, vooral op basis van geleerd hebben en voorbeelden om ons heen, niet in het laatst onze ouders.
Zhabkar heeft het hier in ‘De wiekslag van de garoeda’ ook over. Ik citeer zonder verder commentaar:
Lied 17 regel 64 t/m 76 (in de Engelse vertaling door mij uit het Tibetaans)
The awareness of the yogi is like the track of a flying bird.
65. Such tracks are invisible, just like the trace of a bygone thought.
A bygone thought is gone as well, and there is nothing to see.
Therefore, don’t put thoughts on a string by following their trail and combining them.
Divination of a bird’s future trail is not possible.
Likewise, do not invite gone and future thoughts to meet, (it’s also impossible.)
70. Just as a bird’s present trail has neither shape nor form,
So thoughts go their own way at the end.
Do not correct ‘this’, and thereby corrupt it with antidotes.
Although it manifests as ‘such’, do not judge it as being ‘such’.
This is the ultimate heart instruction on the path:
75. Whatever manifests as ‘such’, if you do not judge it as being ‘such’,
All emotional afflictions disappear by themselves, and they are great wisdom.
Wie dit doet leert ‘naakt’ te zien, dwz de dingen zien zoals ze zijn en niet als de vervormingen van onze ‘betekenissen’.
Betekenissen zijn emotionele aandoeningen die wij onszelf aandoen.
Bestrijden heeft geen zin. Meebewegen en ze verdwijnen!
Het is even oefenen, maar werpt mooie vruchten af, belooft Zhabkar. I concur.
Groet en een fijn weekend,
Jan Willem
Beste André
oude wijn
oude wijn nieuwe zakken!
omvolkers in macht
gaan gelosten noch voort?
raakbaar zien?
innerlijk rumoer
uiterlijk stoïcijns
tulpen van hoop
ze rieken niet
eenzame tulp
is ook maar alleen
bij je naam geroepen
betekenis!
nadenken en voor denken
fuchsia’s zijn veelkleurig
mensen gelijk
tot bedaren gebracht?
nee, ze vechten voort
bedroefd!
Paul Letterie sr
Ik vroeg mij af, wat is het toch dat mij een beetje irriteert of dwars zit als het gaat over betekenis geven. Nu denk ik dat het komt omdat ik met al mijn zintuigen betekenis geef aan alles, bewust of onbewust. Met die zintuigen werd ik geboren en ja zelfs al eerder zijn die mee gevormd om betekenissen te geven, door mijn ouders, opvoeding, cultuur en ga maar door. Dat is uniek en heel persoonlijk.
Ik denk, dat de noodzakelijke afstand die je neemt om over betekenis geven te schrijven, om die te duiden en neer te zetten als een opgave of last voor ons, mij misschien dwars zit, die afstand. Je licht het uit, zet het neer. Maar het betekenis geven is zo van jezelf. Daar wringt het bij mij denk ik. Je teksten komen uit je brein met nodige objectiviteit en afstand via internet bij ons binnen.
Anderzijds: mooi is dat je in je Zindagen zelf ook vaak heel persoonlijk bent. Je hebt dus met je zindag over betekenis geven bereikt dat ik me er nog meer bewust van ben hoe persoonlijk dat betekenisgeven is.