Voetbal is oorlog. Politiek is ook oorlog, althans als je er zo naar wilt kijken. Maar dat is gevaarlijk.
Politiek is ook spel, een spel met het probleem dat soms de regels tijdens het spelen veranderen. Dat doet niemand, ogenschijnlijk, maar het gebeurt wel.
Over die verandering kun je je bij niemand beklagen, want er is niemand verantwoordelijk, gevolg van vele liberale kabinetten, ogenschijnlijk zorgvuldig zo uitgedokterd, als je althans een mooie complottheorie wilt hebben.
Waar we nu staan? Ik zou denken, in het moeras, als altijd en zoals Baron Munchhausen, moeten we zelf er ons aan onze haren uittrekken. Is dat mogelijk met vier stuurmannen/vrouwen aan een virtueel roer? Dat lijkt een flinke opgave te worden.
Politiek is ook (waan)(zin) van de dag, waarvan je altijd maar moeilijk afstand kunt houden.
Maar er is altijd een moment waarop men tot bezinning komt. Wellicht is er wat ‘collateral damage’ in de vorm van puinhopen. Maar die maken het mogelijk om ‘opnieuw’ te beginnen, van voren af aan met de wenkende (meestal valse) hoop dat er wat geleerd is.
Dus: Leve de rechter hersenhelft (McGilchrist) die ons in staat blijft stellen de meest excentrieke modellen voor menselijke samenleving te ontwerpen en dan aan een praktijktest te onderwerpen. Soms met briljant gevolg, maar meestal toch na verloop van tijd weer rijp voor de puinhopen van de geschiedenis.
Wij ploeteren dus gewoon door!
Mooie en treffende beschrijving van de partijen, André. Dank. Ik prijs me gelukkig dat het bij ons er nog net niet zo grof en keihard toegaat als met name in het Oosten van Duitsland. Maar als ik denk aan de geleidelijkheid waarmee een zekere snorremens en zijn medestanders destijds aan de macht zijn gekomen bij onze oostelijke buren (de gevestigde politiek dacht hem wel te kunnen inpakken), maar ook aan de slimme geleidelijkheid waarmee Nederland in de beginjaren van de oorlog door de Duitsers in slaap is geluld, ben ik wel eens bang.
Zo is het André. Ik ben alleen zo posimistisch dat ik nog moet zien of het lukt een kabinet samen te stellen. Maar als …, dan hebben we, zoals iemand in Trouw opmerkte, een nieuwe betekenis van het begrip ‘rariteitenkabinet’.
Toen ik las, dat de btw op pers, boeken en elitecultuur verhoogd wordt,
dacht ik: Het begint al vlug, de breideling van pers en informatie.
Toen ik verder las, dat de belastingaftrek voor giften wordt afgeschaft, dacht ik: wat slim, wordt de invloed van al die linkse activisten (die opkomen b.v. voor vluchtelingen en andere slachtoffers) al gebreideld door minder giften en de weg gebaand tot lastige regels voor die clubs. Misschien worden ze wel verboden.
Toen ik Hans Goslinga in Trouw las, met zijn kop: ‘Hongarije aan zee’, dacht ik aan mijn Hongaarse vrienden aan de Universiteit Twente, die mij haarfijn hebben uitgelegd hoe het proces Orbán was verlopen (geleerd van H.?): vriendelijke man; meerderheid vanaf een jaar of tien geleden begonnen, na drie verkiezingsoverwinningen; macht over de pers, universiteiten en rechters, oppositie bijna exit.
Toen ik de getuigenis van de aangewezen Europeaan-vriend/lijsttrekker van Omtzigt las in Trouw en de juichende NSC-leider over het akkoord hoorde, dacht ik: Die is helemaal ingepakt, heb ik me op verkeken, en gelukkig toch niet op hem gestemd. Hij wás al radicaal rechts (vluchtelingenCrisis).
Toen ik jouw analyse van de Grote Vier las, dacht ik: van die lui komen we niet meer af. Want nieuwe verkiezingen zullen de macht van de Wilders-route nog groter en sneller maken.
Dankzij Rutte c.s., met de uitstelpolitiek en het niet naar slachtoffers luisteren, zitten we nu in een trein, die maar één eindpunt heeft. De hoofdconducteur en zijn assistenten hebben eerder voor vertrek gefloten, dan ik dacht. Ik maak het misschien gedeeltelijk nog wel mee: Hongarije aan zee! Laat ons bidden.
Mooi, Andre, hoe je antropologische toolkit kan dienen om met betekenisgeving, macht en spel het belangen-gedoe in onze politieke arena te tekenen.
Onze democratie lijkt wel te bestaan uit een optelsom van (groeps)belangen en weinig dieper te graven naar recht. gerechtigheid en menselijkheid.
Ik ben net aan het slot bezig van Alkibiades, waarin op elke paginga wel ‘democratie’ en ’Athene’ heilig aan elkaar verbonden worden. Maar waarin democratie niet veel meer is dan door een indrukwekkende spreker – b.v. Alkibiades – listig opgeroepen kwetsbare ’volksgunst’, verworven met dankbaarheid voor goed georganiseerde voort-durende veroveringsoorlogen….
Het heeft iets weg van Orwells tekening in ‘1984’ van Oceanië met drie grondwaarheden uit Newspeak: oorlog is vrede (1), vrijheid is slavernij (2) en onwetendheid is kracht (3)…
We zullen wel verder zien… vanuit – laten we maar zeggen: – de kracht van geloof, hoop en liefde… .
de koetsier ment
de vierspan
evenaar met zwengel
aan de dissel nog stuurloos
wiens volk eerst?
ik versus wij
geweten op de tocht
zachte koelte
of stilte voor de storm
de Ene aan de zijlijn
rode kaart zweeft over de wateren
mijn twijfelende ego
op de middenstip
nog niet begonnen!
koetsier gezocht?
heil en zegen
voor wie?
slakkenvolk is traag en vreet zich een weg
groen is mijn gras
onbedachtzaamheid
maakt dat men nog jaren schreit
hoofdpijnenakkoord
Dag André,
Voetbal is oorlog. Politiek is ook oorlog, althans als je er zo naar wilt kijken. Maar dat is gevaarlijk.
Politiek is ook spel, een spel met het probleem dat soms de regels tijdens het spelen veranderen. Dat doet niemand, ogenschijnlijk, maar het gebeurt wel.
Over die verandering kun je je bij niemand beklagen, want er is niemand verantwoordelijk, gevolg van vele liberale kabinetten, ogenschijnlijk zorgvuldig zo uitgedokterd, als je althans een mooie complottheorie wilt hebben.
Waar we nu staan? Ik zou denken, in het moeras, als altijd en zoals Baron Munchhausen, moeten we zelf er ons aan onze haren uittrekken. Is dat mogelijk met vier stuurmannen/vrouwen aan een virtueel roer? Dat lijkt een flinke opgave te worden.
Politiek is ook (waan)(zin) van de dag, waarvan je altijd maar moeilijk afstand kunt houden.
Maar er is altijd een moment waarop men tot bezinning komt. Wellicht is er wat ‘collateral damage’ in de vorm van puinhopen. Maar die maken het mogelijk om ‘opnieuw’ te beginnen, van voren af aan met de wenkende (meestal valse) hoop dat er wat geleerd is.
Dus: Leve de rechter hersenhelft (McGilchrist) die ons in staat blijft stellen de meest excentrieke modellen voor menselijke samenleving te ontwerpen en dan aan een praktijktest te onderwerpen. Soms met briljant gevolg, maar meestal toch na verloop van tijd weer rijp voor de puinhopen van de geschiedenis.
Wij ploeteren dus gewoon door!
Groet,
Jan Willem van Ee
Mooie en treffende beschrijving van de partijen, André. Dank. Ik prijs me gelukkig dat het bij ons er nog net niet zo grof en keihard toegaat als met name in het Oosten van Duitsland. Maar als ik denk aan de geleidelijkheid waarmee een zekere snorremens en zijn medestanders destijds aan de macht zijn gekomen bij onze oostelijke buren (de gevestigde politiek dacht hem wel te kunnen inpakken), maar ook aan de slimme geleidelijkheid waarmee Nederland in de beginjaren van de oorlog door de Duitsers in slaap is geluld, ben ik wel eens bang.
Zo is het André. Ik ben alleen zo posimistisch dat ik nog moet zien of het lukt een kabinet samen te stellen. Maar als …, dan hebben we, zoals iemand in Trouw opmerkte, een nieuwe betekenis van het begrip ‘rariteitenkabinet’.
Toen ik las, dat de btw op pers, boeken en elitecultuur verhoogd wordt,
dacht ik: Het begint al vlug, de breideling van pers en informatie.
Toen ik verder las, dat de belastingaftrek voor giften wordt afgeschaft, dacht ik: wat slim, wordt de invloed van al die linkse activisten (die opkomen b.v. voor vluchtelingen en andere slachtoffers) al gebreideld door minder giften en de weg gebaand tot lastige regels voor die clubs. Misschien worden ze wel verboden.
Toen ik Hans Goslinga in Trouw las, met zijn kop: ‘Hongarije aan zee’, dacht ik aan mijn Hongaarse vrienden aan de Universiteit Twente, die mij haarfijn hebben uitgelegd hoe het proces Orbán was verlopen (geleerd van H.?): vriendelijke man; meerderheid vanaf een jaar of tien geleden begonnen, na drie verkiezingsoverwinningen; macht over de pers, universiteiten en rechters, oppositie bijna exit.
Toen ik de getuigenis van de aangewezen Europeaan-vriend/lijsttrekker van Omtzigt las in Trouw en de juichende NSC-leider over het akkoord hoorde, dacht ik: Die is helemaal ingepakt, heb ik me op verkeken, en gelukkig toch niet op hem gestemd. Hij wás al radicaal rechts (vluchtelingenCrisis).
Toen ik jouw analyse van de Grote Vier las, dacht ik: van die lui komen we niet meer af. Want nieuwe verkiezingen zullen de macht van de Wilders-route nog groter en sneller maken.
Dankzij Rutte c.s., met de uitstelpolitiek en het niet naar slachtoffers luisteren, zitten we nu in een trein, die maar één eindpunt heeft. De hoofdconducteur en zijn assistenten hebben eerder voor vertrek gefloten, dan ik dacht. Ik maak het misschien gedeeltelijk nog wel mee: Hongarije aan zee! Laat ons bidden.
Mooi, Andre, hoe je antropologische toolkit kan dienen om met betekenisgeving, macht en spel het belangen-gedoe in onze politieke arena te tekenen.
Onze democratie lijkt wel te bestaan uit een optelsom van (groeps)belangen en weinig dieper te graven naar recht. gerechtigheid en menselijkheid.
Ik ben net aan het slot bezig van Alkibiades, waarin op elke paginga wel ‘democratie’ en ’Athene’ heilig aan elkaar verbonden worden. Maar waarin democratie niet veel meer is dan door een indrukwekkende spreker – b.v. Alkibiades – listig opgeroepen kwetsbare ’volksgunst’, verworven met dankbaarheid voor goed georganiseerde voort-durende veroveringsoorlogen….
Het heeft iets weg van Orwells tekening in ‘1984’ van Oceanië met drie grondwaarheden uit Newspeak: oorlog is vrede (1), vrijheid is slavernij (2) en onwetendheid is kracht (3)…
We zullen wel verder zien… vanuit – laten we maar zeggen: – de kracht van geloof, hoop en liefde… .
Hartelijke groet,
Dick
menner gezocht
de koetsier ment
de vierspan
evenaar met zwengel
aan de dissel nog stuurloos
wiens volk eerst?
ik versus wij
geweten op de tocht
zachte koelte
of stilte voor de storm
de Ene aan de zijlijn
rode kaart zweeft over de wateren
mijn twijfelende ego
op de middenstip
nog niet begonnen!
koetsier gezocht?
heil en zegen
voor wie?
slakkenvolk is traag en vreet zich een weg
groen is mijn gras
Paul Letterie sr