Ik besef dat deze waardering, gezien de aard van het onderwerp, vernietigend kan zijn. Als ik het goed begrepen heb, gaat het over een toepassing van een kleine ervaring op grotere verbanden. Solidariteit of hoe je dat allemaal wilt noemen vraagt, zoals in de treincoupé, allereerst een besef van een gemeenschappelijk probleem. Daarna de hoop, het vermoeden, dat het binnen afzienbare tijd opgelost wordt.
De Covid crisis heeft wat mij betreft alleen maar afstand geschapen in mijn straat /de samenleving. Ook mijn huidige waarneming (eerst hoopvol) van de mogelijke politieke veranderingen herneemt weer het beeld van ‘meer van hetzelfde’. Poppetjes en onbetrouwbare beloften (zie Stevo Akkerman in Trouw deze week). Soms vind ik Lubach nog wel ‘leuk’.
Realiteit is echter, dat er geen uitzicht is op ook maar een beheersing van de crises, integendeel! Er is geen geloofwaardige gemeenschappelijk hoop, maar ook geen gemeenschappelijk besef van de situatie: het gedrag van de menigte.
Dus: Leuk, maar ik ben er niet gerust op. Er is nog te weinig besef dat we samen machteloos in een stilstaande treincoupé zitten en de realiteit zegt me: er komt geen andere trein met loopplanken. Alleen al de klimaatcrisis is onoplosbaar. Het is te laat en de subsidies voor vervuilers worden ieder jaar groter, enz. enz. Met een variatie op Wim Kan: boren maar, boren maar! En uitstel komt goed uit (binnen een maand + een maand campagne is er geen beginnen aan alle goede voornemens voor de Bühne.)
De hysterische burgemeester over de veiligheid enz. op de A12 is ongeloofwaardig/belachelijk: voor onderhoud was de A12 niet lang geleden dagen dicht (ze zullen de omleidingborden nog wel hebben) en tot vorige week waren wegens onderhoud een brug en een tunnel in een Hoofdader in het ZuidWesten weken niet berijdbaar…. Verhuizen naar het Malieveld heeft geen zin voor XR: aan het Malieveld zijn we al gewend, met of zonder trekker.
Over de Oorlog!
Op mijn laatste kolom* kreeg ik reacties. Mijn voorzichtige oproep/pleit om door het stoppen van het escalerende wapenbeleid de partijen te dwingen tot onderhandelingen en hoe ik daar nu nog mogelijkheden voor zie, viel niet goed.
Sinds mijn krant van vanmorgen is de NATO nu via art. 4 al bezig na te denken over wanneer art. 5? De VS sturen nu wapens met licht nucleaire stoffen. Uitdagend. Door de op afstandverwoesting of het non-persoonlijk doden kan het hoe langer hoe meer ‘Im Osten nichts Neues’ worden inclusief miljoenen doden.
Is eventuele dictatuur erger?
Ook wordt veelal de voorgeschiedenis van deze oorlog vergeten en ook de logica van Poetin (beperkte annexaties) bij eerdere invallen (Zuid-Osetië enz.). Ook de kwestie van de belangrijke Russische minderheden in Oekraïne en zeker in de Baltische staten. De al in 2014 begonnen burgeroorlog in Oost-Oekraïne (waar het Westen zich niet over opwond) wijzen op de mogelijkheid gebieden af te staan aan Poetin (dat is al gebeurd in de Krim en Donbas).
Er wordt geschreven dat dit vreselijk is voor de bewoners. Dat is zo. Maar er zijn heel wat annexeringen in en na de Tweede Oorlog geweest (Stalin, Hitler, deel Polen, DDR). Ik noem nog even de Krim: Kozakken-deportaties door Stalin en Russificeren daarna. En hier gaat het bovendien om totaal verwoeste gebieden met nog maar een handjevol bewoners.
* Mijn kolom is gratis maandelijks verkrijgbaar voor iedere belangstellende na iemeel-verzoek. Hij gaat meestal over, ja waarover ook alweer? In elk geval heten die kolommen nog Liturgische Kantekeningen. Dus: In het grensgebied van Mystiek en Verzet. Met name voor gemeentebladen.
PS. Ik ben geen pessimist, André! Ik verbeeld me realist te zijn.
—
drs. J. de Jongh
Theoloog, beeldend kunstenaar, publicist
Emeritus studentenpredikant
“Hemel en aarde”
Magnoliastraat 22
7552 AX Hengelo
T: 074-2 430 230
E: jdejongh1@home.nl
I: http://www.jan-dejongh.nl
Ik vermoed dat het bewust en georganiseerd bijeenbrengen van een groot aantal kleine groepen van mensen niet goed zal lukken, omdat er in de laatste jaren al zoveel wederzijdse verharding is dat er groepen zijn die niet meer met elkaar willen praten. Het verbaast me al geruime tijd dat er bij verkiezingen zoveel stemmers zijn op partijen die niet zoveel ophebben met sociale rechtvaardigheid en vooral het eigenbelang voorop stellen. Was er lang geleden verzuiling, nu is er ‘verbubbeling’.
(herziene versie)
Goede André,
Je laatste kolom was leuk.
Ik besef dat deze waardering, gezien de aard van het onderwerp, vernietigend kan zijn. Als ik het goed begrepen heb, gaat het over een toepassing van een kleine ervaring op grotere verbanden. Solidariteit of hoe je dat allemaal wilt noemen vraagt, zoals in de treincoupé, allereerst een besef van een gemeenschappelijk probleem. Daarna de hoop, het vermoeden, dat het binnen afzienbare tijd opgelost wordt.
De Covid crisis heeft wat mij betreft alleen maar afstand geschapen in mijn straat /de samenleving. Ook mijn huidige waarneming (eerst hoopvol) van de mogelijke politieke veranderingen herneemt weer het beeld van ‘meer van hetzelfde’. Poppetjes en onbetrouwbare beloften (zie Stevo Akkerman in Trouw deze week). Soms vind ik Lubach nog wel ‘leuk’.
Realiteit is echter, dat er geen uitzicht is op ook maar een beheersing van de crises, integendeel! Er is geen geloofwaardige gemeenschappelijk hoop, maar ook geen gemeenschappelijk besef van de situatie: het gedrag van de menigte.
Dus: Leuk, maar ik ben er niet gerust op. Er is nog te weinig besef dat we samen machteloos in een stilstaande treincoupé zitten en de realiteit zegt me: er komt geen andere trein met loopplanken. Alleen al de klimaatcrisis is onoplosbaar. Het is te laat en de subsidies voor vervuilers worden ieder jaar groter, enz. enz. Met een variatie op Wim Kan: boren maar, boren maar! En uitstel komt goed uit (binnen een maand + een maand campagne is er geen beginnen aan alle goede voornemens voor de Bühne.)
De hysterische burgemeester over de veiligheid enz. op de A12 is ongeloofwaardig/belachelijk: voor onderhoud was de A12 niet lang geleden dagen dicht (ze zullen de omleidingborden nog wel hebben) en tot vorige week waren wegens onderhoud een brug en een tunnel in een Hoofdader in het ZuidWesten weken niet berijdbaar…. Verhuizen naar het Malieveld heeft geen zin voor XR: aan het Malieveld zijn we al gewend, met of zonder trekker.
Over de Oorlog!
Op mijn laatste kolom* kreeg ik reacties. Mijn voorzichtige oproep/pleit om door het stoppen van het escalerende wapenbeleid de partijen te dwingen tot onderhandelingen en hoe ik daar nu nog mogelijkheden voor zie, viel niet goed.
Sinds mijn krant van vanmorgen is de NATO nu via art. 4 al bezig na te denken over wanneer art. 5? De VS sturen nu wapens met licht nucleaire stoffen. Uitdagend. Door de op afstandverwoesting of het non-persoonlijk doden kan het hoe langer hoe meer ‘Im Osten nichts Neues’ worden inclusief miljoenen doden.
Is eventuele dictatuur erger?
Ook wordt veelal de voorgeschiedenis van deze oorlog vergeten en ook de logica van Poetin (beperkte annexaties) bij eerdere invallen (Zuid-Osetië enz.). Ook de kwestie van de belangrijke Russische minderheden in Oekraïne en zeker in de Baltische staten. De al in 2014 begonnen burgeroorlog in Oost-Oekraïne (waar het Westen zich niet over opwond) wijzen op de mogelijkheid gebieden af te staan aan Poetin (dat is al gebeurd in de Krim en Donbas).
Er wordt geschreven dat dit vreselijk is voor de bewoners. Dat is zo. Maar er zijn heel wat annexeringen in en na de Tweede Oorlog geweest (Stalin, Hitler, deel Polen, DDR). Ik noem nog even de Krim: Kozakken-deportaties door Stalin en Russificeren daarna. En hier gaat het bovendien om totaal verwoeste gebieden met nog maar een handjevol bewoners.
* Mijn kolom is gratis maandelijks verkrijgbaar voor iedere belangstellende na iemeel-verzoek. Hij gaat meestal over, ja waarover ook alweer? In elk geval heten die kolommen nog Liturgische Kantekeningen. Dus: In het grensgebied van Mystiek en Verzet. Met name voor gemeentebladen.
PS. Ik ben geen pessimist, André! Ik verbeeld me realist te zijn.
—
drs. J. de Jongh
Theoloog, beeldend kunstenaar, publicist
Emeritus studentenpredikant
“Hemel en aarde”
Magnoliastraat 22
7552 AX Hengelo
T: 074-2 430 230
E: jdejongh1@home.nl
I: http://www.jan-dejongh.nl
Ik vermoed dat het bewust en georganiseerd bijeenbrengen van een groot aantal kleine groepen van mensen niet goed zal lukken, omdat er in de laatste jaren al zoveel wederzijdse verharding is dat er groepen zijn die niet meer met elkaar willen praten. Het verbaast me al geruime tijd dat er bij verkiezingen zoveel stemmers zijn op partijen die niet zoveel ophebben met sociale rechtvaardigheid en vooral het eigenbelang voorop stellen. Was er lang geleden verzuiling, nu is er ‘verbubbeling’.
waren we even in de hemel?
solidariteit
samen een gesprek
oplossingsgericht
in de hemel is het schoon
daar men zingt op blijde toon
de trein als metafoor
voor een paradijselijk fenomeen
dank je de donder
bliksem en geraas
menig een is er de dwaas
hopen is vooruit zien
zonder zicht
dan toch ook zonnebloemen
ze geven licht
ze zijn solidair ondanks crisistijd!
nu wij nog!
Paul Letterie sr
Gezamenlijk stress
Geniet van je bondgenoot
Of tellen tot 10