Beste André,
Dank voor je heel waardevolle Zindag. De 2-strijd woedt geregeld in mij: het algemeen belang, het persoonlijk belang. Kiezen voor jeZelf, of een klus doen voor de ander. Legio voorbeelden. De Bijbel is er vol van. De sleutel voor mij is verbinding maken, allereerst met jeZelf, voelen wat aan de orde is, balans creëren, om zodoende de 2-strijd aan te kunnen. Diep over rechtvaardigheid nadenken, om je ondanks alles te kunnen blijven inzetten voor het geheel van leven. Hartegroet van Mieneke
Wat doe je als pacifist t.a.v. de huidige derde wereldoorlog?
Kerk en Vrede worstelt met dit probleem.
Onze regering – deelstaat van ‘het westen’ – is eigenlijk niet in oorlog, maar levert onder voorwaarden alleen maar wapens en beloften. De Oekraïners zijn ons huurlingenleger en voor de wapenindustrie een verdienmodel.
Lees op onze webdinges de overvloed aan soms prima artikelen t.a.v. onze positie in deze oorlog.
Gelukkig maakt Kerk en Vrede een probleem van deelname aan deze oorlog.
Het kan twee kanten op gaan: òf de Westerse partij dwingt Oekraïne tot praten en de bereidheid om de al sedert 2014 bestaande burgeroorlog (gesteund door ‘Poetin’) te beëindigen en dus reeds verwoest en al tien jaar verloren gebied af te staan (met financiële hulp van de bondgenoten kunnen dan de niet-russen en omgekeerd verhuizen, tenzij ze daar willen blijven wonen). Alleen dat kost de huidige Oekraïense regering de kop.
Óf wapens blijven leveren tot de rotzooi op is (vier jaar? zoals in de voorgaande wereldoorlogen?) met het risico van escalatie (= daadwerkelijk in het gebied oorlogvoerend te worden). Wanneer langs die weg de oorlog hoe dan ook eindigt, zal er chaos ontstaan – in Rusland – en in de ‘Oekraïne’ een soort burgeroorlog (zie de andere voormalige Sovjetrepublieken).
Ik ben het eens met degenen, die geen enkel heil zagen in de gewapende ingreep (hebben ‘we’ ook niet gedaan bij Tjechenië, Georgië, Zuid-Ossetië enz.) van het westen als vervolg op de voortdurende druk van NATO en EU aan de Russische grenzen. Maar helaas is het nu te laat.
(Dergelijke gelabelde ‘vredes’missies liepen altijd verkeerd af en lieten een chaos achter!)
part noch deel hebben
wens onoverkomelijk
zoeken naar standpunt
Beste André,
Dank voor je heel waardevolle Zindag. De 2-strijd woedt geregeld in mij: het algemeen belang, het persoonlijk belang. Kiezen voor jeZelf, of een klus doen voor de ander. Legio voorbeelden. De Bijbel is er vol van. De sleutel voor mij is verbinding maken, allereerst met jeZelf, voelen wat aan de orde is, balans creëren, om zodoende de 2-strijd aan te kunnen. Diep over rechtvaardigheid nadenken, om je ondanks alles te kunnen blijven inzetten voor het geheel van leven. Hartegroet van Mieneke
Goede André,
N.a.v. je observaties van Vrijdag:
Wat doe je als pacifist t.a.v. de huidige derde wereldoorlog?
Kerk en Vrede worstelt met dit probleem.
Onze regering – deelstaat van ‘het westen’ – is eigenlijk niet in oorlog, maar levert onder voorwaarden alleen maar wapens en beloften. De Oekraïners zijn ons huurlingenleger en voor de wapenindustrie een verdienmodel.
Lees op onze webdinges de overvloed aan soms prima artikelen t.a.v. onze positie in deze oorlog.
Gelukkig maakt Kerk en Vrede een probleem van deelname aan deze oorlog.
Het kan twee kanten op gaan: òf de Westerse partij dwingt Oekraïne tot praten en de bereidheid om de al sedert 2014 bestaande burgeroorlog (gesteund door ‘Poetin’) te beëindigen en dus reeds verwoest en al tien jaar verloren gebied af te staan (met financiële hulp van de bondgenoten kunnen dan de niet-russen en omgekeerd verhuizen, tenzij ze daar willen blijven wonen). Alleen dat kost de huidige Oekraïense regering de kop.
Óf wapens blijven leveren tot de rotzooi op is (vier jaar? zoals in de voorgaande wereldoorlogen?) met het risico van escalatie (= daadwerkelijk in het gebied oorlogvoerend te worden). Wanneer langs die weg de oorlog hoe dan ook eindigt, zal er chaos ontstaan – in Rusland – en in de ‘Oekraïne’ een soort burgeroorlog (zie de andere voormalige Sovjetrepublieken).
Ik ben het eens met degenen, die geen enkel heil zagen in de gewapende ingreep (hebben ‘we’ ook niet gedaan bij Tjechenië, Georgië, Zuid-Ossetië enz.) van het westen als vervolg op de voortdurende druk van NATO en EU aan de Russische grenzen. Maar helaas is het nu te laat.
(Dergelijke gelabelde ‘vredes’missies liepen altijd verkeerd af en lieten een chaos achter!)
Hartelijke groet, Jan