VERTROUWENSPERSOON

Op 20 januari is het beveiligingsbedrijf overgenomen waar ik al jaren klant ben. Tegelijk veranderden de voorwaarden voor de dienstverlening. Bovendien kreeg ik een nieuwe vertrouwenspersoon. Die belde deze week. Het telefoontje bleek meer bedoeld ter kennisneming dan ter kennismaking.

De vorige vertrouwenspersoon mochten we eigenlijk wel graag, maar de nieuwe klonk niet echt sympathiek. Hij sprak alsof hij de baas van een groot bedrijf was en geen tegenspraak duldde. Een veiligheidsman is per definitie discreet, maar deze sprak per decreet.

Hij vertelde me in een lange monoloog dat er vijf wijzigingen waren in het contract en dat ik die volgens de kleine letters in datzelfde contract had te accepteren.

De eerste aanpassing was dat ik meer zou moeten gaan betalen. Het bedrijf legde erop toe, zei hij, en daar was het niet voor opgericht.

Het tweede wat hij te vertellen had, was dat ik vanaf nu al mijn contacten met kale mannen moest stopzetten. In mijn wijk waren de laatste tijd een paar dingen misgegaan, ondanks de uitstekende kwaliteit van het bedrijf. Het bleek dat kale mannen oververtegenwoordigd waren in de signalementen van de daders. Als ik een kale man spotte, moest ik dat direct melden, volgens contract.

Zijn derde punt was dat, geheel in mijn belang, mijn computer sinds kort voor het beveiligingsbedrijf toegankelijk was. Hij gebruikte het woord ‘hacken’ niet, maar daar kwam het wel op neer. Zonder toegang tot bijvoorbeeld mijn adresboek kon het bedrijf niet voor mijn veiligheid instaan, zei hij. Wat ik op Facebook en Twitter zette, werd sowieso gecheckt, want het bedrijf nam geen enkel risico.

Ten vierde werd me opgedragen het aantal vuilnisbakken te beperken tot één. Het gescheiden ophalen van het afval was mooi bedacht, maar sloeg nergens op. Ik moest toch inzien dat een insluiper handig gebruik zou kunnen maken van die vier bakken in mijn achtertuin. Via de satelliet zou hij controleren of ik inderdaad één bak overhield.

Zijn laatste mededeling was dat ik binnen drie maanden een muur rond mijn tuin moest laten bouwen, uiteraard op mijn eigen kosten. De veiligheidsrisico’s waren de laatste tijd dusdanig gegroeid dat halve maatregelen niet meer werkten. Er liep teveel gespuis langs ‘s heren wegen.

Aan zijn mededelingen voegde de nieuwe vertrouwensman nog toe dat het bedrijf behalve de gebruikelijke procedurecontroles ook over andere middelen beschikte om me eraan te herinneren dat ik volgens contract moest handelen en dat men overigens het beste met mij voor had.

Toen de vertrouwensman uitgesproken was, begon ik te sputteren: ‘Maar, maar…’. Helaas, na mijn tweede ‘maar’ had hij de verbinding verbroken. Weerwoord werd niet op prijs gesteld. Ik belde terug, maar werd uitgelachen door een aanhoudend tuut tuut tuut…

Absurd. Ik moet meer gaan betalen. Ik moet kale mannen mijden terwijl mijn eigen predikant nota bene kaal is! In mijn computergebruik moet ik aan zelfcensuur gaan doen. Ik ben hartstikke voor gescheiden afval. En dan die muur?

Ik heb zo’n bedrijf voor mijn veiligheid. Maar onder deze voorwaarden en met deze vertrouwenspersoon verlies ik alle vertrouwen en voel ik me alleen maar onveiliger.

Kleine letters gelezen en ja hoor, ik zit nog vier jaar aan dat contract vast.

155-030217

NB In verband met spam worden reacties op deze column in eerste instantie alleen door André Droogers gezien.

Eén gedachte over “VERTROUWENSPERSOON

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.