SPORTSCHOOL

Sportscholen weerspiegelen de kanteling van verenigingsverband naar individueel programma op maat. Sportverenigingen hebben moeite te overleven, terwijl her en der nieuwe sportscholen en fitnessclubs openen.

Het heeft natuurlijk te maken met het proces van individualisering. Het individu is de maat geworden voor de inrichting van de samenleving. Je gaat op je eigen tijd en doet waar je dan zin hebt. Contact met anderen is niet inbegrepen, maar je eigen eventuele keuze.

Ik vraag me af of er op religieus gebied ook zoiets gebeurt. Volgens de meeste statistische onderzoekingen is tweederde van de Nederlandse bevolking religieus buiten de instituties. Er zijn meer gelovigen buiten de kerken dan erin.

Sportscholen geven blijk van slim ondernemerschap. Ze leveren wat de consument wil, bieden de infrastructuur, plus wat instructies, en verder gaat ieder zijn eigen gang.

Elke vergelijking gaat ergens mank, maar zijn leeglopende kerken misschien te vergelijken met sportverenigingen? En zouden predikanten het voorbeeld moeten volgen van de sportschoolondernemers?

Behalve het lichaam kun je ook je overige welbevinden trainen. Yogagroepen doen zelfs beide.

Is dit een nieuwe markt voor de kerken?

201-130418

NB In verband met spam worden reacties op deze column in eerste instantie alleen door André Droogers gezien.

3 gedachten over “SPORTSCHOOL

  1. Heel mooi, en waar! Er is in Nederland geen geloofscrisis, maar een kerkencrisis. Interessant om op deze manier geloof en sport te vergelijken. Kerken zijn een onderneming, geloof niet. Misschien beginnen daarom veel mensen hun eigen kerk in Zambia.

  2. Aardige vergelijking. Kerken zijn soms behoorlijk immobiel, omdat de traditie van de diensten, de liturgie, soms bijna openbaringskarakter lijkt te hebben, denk ik althans..
    Toch gaat de vergelijking ook wel mank. Zouden kerkgemeenschappen moeten lokken met een lagere bijdrage voor bijv. de eerste 3 maanden, zouden de geloofsprestaties kunnen worden gemeten om de progressie tussen de 1e maand en bijv. de 6e te kunnen vaststellen? Zouden de kerkgemeenschappen het ‘zie mijn geloofsijver eens’-karakter kunnen bevorderen, zoals fitnesscentra en sportscholen de ‘glans van het eigen lijf’ bevorderen? Kortom: kerken staan als het goed is wel haaks op het ‘selfie-karakter’ van die andere centra, de goede daarvan niet te na gesproken.

  3. Naar mijn waarneming oefenen alle? religieuze/spirituele ondernemingen hun geestelijke sport in groepsverband uit. Alleen de spirituele parochiebladen richten zich op het individu, incl. de kerken. De preek/liturgie voor gemeenschappen, uitvoering daarvan achter de voordeur en bij de voedselbank e.d. of in de stiltemomenten.
    Lijkt wat op de Judocursus met huiswerk.
    Er is wel een website voor religieuze vragen/gesprekken geleid door een jongeren-priester (naam vergeten) en er zijn gesprekken met interessante gasten, zoals bij Schrijver via de TV enz. Maar daar heb je geen kerk voor nodig. Dat kunnen Max, EO en de voormalige IKON ook aanbieden.

    Verder ben ik uitgekeken op die aandacht voor de zogenoemde ‘leegloop’ van kerken. Alleen het woord al. Er zijn allerlei vrijekerkachtige gemeenschappen, die (nog) niet ‘leeglopen’ of voor het heden energie uitstralen. In de 19e eeuw was de macht van de kerken groot, maar de religieuze praxis niet navenant.

    Persoonlijke aantekening:
    Mijn fysiotherapeut heeft een zaal laten bouwen vol geavanceerde machines, waar verstijfden hun spieren kunnen oefenen zonder een e-bike en wandelschoenen aan te schaffen. Ik heb een afkeer van die sfeer en vooral de zweetlucht.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.