Wat is dat toch, dat gelovigen de uitgangspunten van hun religie met voeten treden? En niet zo maar een kleine zonde, maar echt radicaal afwijkend? En dat dan ook nog normaal vinden. Ik geef wat voorbeelden uit het christendom, maar aanhangers van andere wereldreligies kunnen er ook wat van.
Neem nu het gebod niet te doden. Dat staat er toch klip en klaar. Niettemin wordt er al eeuwen oorlog gevoerd, met steeds meer slachtoffers. Oorlog is nogal eens heilig verklaard, als een plicht van de gelovige.
Of het gebod van de naastenliefde. Hoe kan de naaste dan gezien worden als bron van winst, en nogal eens exorbitante winst. Max Weber, een van de aartsvaders van de sociologie, zag een eeuw geleden al verband tussen het calvinisme en de opkomst van het kapitalisme.
Het scheppingsverhaal mag dan achterhaald zijn door Darwin, maar het zorgde wel voor het idee van gelijkheid tussen mensen – allemaal Gods schepselen. Niettemin zijn er gelovigen die racisme bedrijven. Soms dragen ze daar een redenering voor aan die stoelt op hun versie van hun geloof.
Gelovigen zijn mensen, en dus knappe knoeiers. Zelfs hun geknoei weten ze knap in te kleden.
202-200418
NB In verband met spam worden reacties op deze column in eerste instantie alleen door André Droogers gezien.
Hadden Duitse soldaten niet ‘Gott mit uns’ op hun koppelriemen staan?