DJIHAD – Brief aan een strijder

Hoe mensen betekenis geven aan hun leven en wat dat met macht te maken heeft – dat vind ik een belangrijk thema. En helemaal als godsdienst in het spel is. Omdat ik denk dat een ISIS-strijder macht, betekenisgeving en godsdienst helemaal verkeerd gebruikt, heb ik voor hem geen begrip. Maar ik wil hem wel begrijpen.

Niet om het goed te praten. Wel denk ik dat als je over beweegredenen kunt praten, je misschien kunt voorkomen dat godsdienst gebruikt wordt om geweld te rechtvaardigen. Dat lijkt me effectiever dan arrestaties en het inhouden van paspoorten.

Dodelijk geweld is het meest schadelijke middel om een conflict op te lossen. Of dat geweld door een overheid wordt gebruikt of door anderen, dat maakt in principe niet uit. Elk mensenleven dat met dit machtsmiddel beëindigd wordt, is een belediging voor de menselijkheid. En een aanslag op de mensheid.

Ik heb daarom moeite de goede toon te vinden voor mijn brief. Ik voel afschuw, ik maak verwijten, maar ik wil ook zo objectief mogelijk doorzien wat er met iemand gebeurt die kiest voor gewelddadige djihad.

Ik vrees dat het mij niet lukt die keuze echt te doorgronden. Ik praat vanuit mijn eigen achtergrond. Ik projecteer vermoedens. Maar er staat te veel op het spel om niet een poging te wagen. Ik doe een gooi.

Dag Aboe,

mensen praten veel over jou, maar ik praat liever met jou. Ik wil het kantelmoment begrijpen toen je dacht: ‘Hier zet ik me voor in. Dit is mij heilig. Dit wordt van mij gevraagd, wat anderen ook van mij denken.’

Jij deelt de wereld in tweeën in. Dat is voor jou een fundamentele en absolute keuze. Geen relativering mogelijk. Er zijn machten die jou en je geloofsgenoten de plek terug kunnen geven die ze volgens jou verdienen, en machten die dat belemmeren. Punt uit.

Je vindt bevestiging in de geschiedenis van jouw religie. Het wereldrijk dat moslims al vrij kort na de dood van jouw profeet vestigden, spreekt je aan. Met het kalifaat wil je dat machtsblok in ere herstellen.

Jij weet hoe de ware, zuivere Islam eruit ziet. Veel moslims deugen volgens jou niet. Om maar te zwijgen van gelovigen van een andere wereldreligie. Of gelovigen die een tussenpositie innemen, zoals jezidi’s.

Vanuit jouw exclusieve visie op de Islam strijd je voor een heilig doel. Dat doel heiligt voor jou alle middelen. Je hebt zodoende je morele grenzen verlegd. Je vindt het onthoofden van tegenstanders en het gewelddadig bekeren van andersgelovigen nu normaal.

Jouw tweedeling is ook politiek en economisch. Je vijand heet imperialisme en zijn leider is de VS. Toen Bush zei ‘you are either for us or against us‘, koos jij al. Jij haat het geweld waarmee het imperialisme zijn belangen verdedigt. Tegelijk vind je dat daarmee het ISIS-geweld gerechtvaardigd wordt.

Met je goede opleiding heb je zelf een tijdje meegedraaid in het systeem dat je nu verfoeit. Je merkte dat je door sommige autochtonen onheus bejegend werd, in je studie, op je werk, in je vrije tijd. Je voelde je apart gezet. Van die nood maakte je een deugd.

Ook al ben je hier geboren, je identificeert je niet meer met een land waar een politicus jouw godsdienst ongestraft achterlijk mocht noemen. De Islamitische Staat is nu jouw land.

Zo ongeveer vermoed ik dat jij denkt. Ik draag drie gespreksvragen aan.

  • Herken je je in dit profiel?
  • Is er behalve een tweedeling ook een drie-, vier- of vijfdeling van de wereld mogelijk?
  • Als jouw keuze voortvloeit uit je omstandigheden, kun je dan jouw absolute standpunt ook relativeren?

Ben benieuwd wat je hiervan vindt.

André

60-050914
NB In verband met spam worden reacties op columns in eerste instantie alleen door André Droogers gezien.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.