BANKEN- EN KERKENCRISIS

Commerciële banken en hiërarchische kerken vertonen verrassende overeenkomsten, beweerde ik vorige week. En ik beloofde een vervolg, over de vraag of bankencrisis en kerkencrisis gelijkenis vertonen. Bestuurden bankiers en geestelijkheid hun verticale organisatie misschien op dezelfde crisisbevorderende manier?

Beide crises hebben een eigen tijdsverloop en ze vertonen een scala aan oorzaken. Die oorzaken gaan lang niet altijd voor allebei op. Maar wat zowel bij handelsbanken als bij hiërarchische kerken een rol speelt, is de scheve machtsverhouding tussen professionals en cliënten. De schaarste van het geleverde goed – geld en heil – bevordert ongelijke toegang ertoe. Scheve verhoudingen verleiden bovendien tot uitwassen, zoals het misbruik door priesters en het aansmeren van dubieuze producten door bankiers.

De crisis heeft die afhankelijkheid uitvergroot en was aanleiding tot kritische vragen. Rekeninghouders en gelovigen reageerden op de crisis door zich te onttrekken aan de institutie waar ze zich eerst mee identificeerden. Bankklanten verhuisden naar een duurzame bank, gelovigen verlieten hun kerk en zochten hun heil letterlijk elders.

Wat valt hieruit te leren? Alleen democratisering van de onderlinge relaties kan scheef gegroeide verhoudingen herstellen. Het spiegelbeeld van een duurzame bank is een horizontaal georganiseerde kerk waarin het ambt van alle gelovigen centraal staat.

219-191018

NB In verband met spam worden reacties op deze column in eerste instantie alleen door André Droogers gezien.

Eén gedachte over “BANKEN- EN KERKENCRISIS

  1. Ik weet niet of je het misbruik door priesters een gevolg van scheve verhoudingen kunt noemen zoals hier bedoeld. Dat zij hun ‘macht’ schandelijk en zondig misbruiken, is duidelijk, maar het betreft kinderen, die nog niet aan besluitvorming mee kunnen doen.
    Een horizontaal georganiseerde kerk zie ik niet weggelegd voor de katholieke kerk. De opdracht aan Petrus en vervolgens zijn medebroeders was duidelijk genoeg: (desnoods) éénhoofdige besluitname en (op zijn minst) meerhoofdige besluitvorming (naar Joods model), gedragen door de Geest. Dat de Geest ook waait in het koninklijk priestervolk, i.c. de leken, is duidelijk en de kunst van de kerkleiding is dat zij dat ziet en honoreert, erkent als door de Geest gegeven. Dat dat wel nogal eens lastig en moeilijk is, is ook duidelijk, maar dat los je m.i. niet op door een horizontale constructie.
    Moet er wel bij zeggen dat ik me afvraag of het priesterlijk volk voldoende kennis heeft en in crisis niet te gauw het kind met het badwater weggooit.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.