Bij alle polarisatie over de pakjesbezorger van de Sint zou je haast vergeten dat week 49 van het jaar onze winterse speelweek is.
Het spel begint zodra buurman Hans zich in het Sint-pak hijst. Spel draait erom dat je tegelijk meer manieren hanteert om werkelijkheid te maken en te beleven. Dus spelen we al knipogend mee met de Sint-wereld van het kind en houden zorgvuldig diens geloof in stand, ook al weten wij 8-plussers dat de Sint niet bestaat. Serieus doen alsof is cruciaal voor het spel. We vinden dit spel zelfs zo leuk dat we het voortzetten nadat alle kinderen in de familie ongelovig zijn geworden.
Maar er is meer. Als we een surprise maken of een gedicht schrijven, spelen we uitbundig met betekenissen. Sint ontsteekt een brainstorm aan creativiteit. Op rijm uiten we bovendien vriendelijke kritiek op onze medemens.
Als je ziet hoe vrolijk iedereen dit Sint-spel meespeelt, vraag je je af waarom de discussie over de huidskleur van de pakjesbezorger over en weer zo onvriendelijk van toon is. Kan er in beide loopgraven niet wat speelser gepolariseerd worden? Ook met tegengestelde standpunten kun je knipogend en creatief omgaan, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Het hoeft niet op rijm.
225-071218
NB In verband met spam worden reacties op deze column in eerste instantie alleen door André Droogers gezien.
Goede André,
Ik voel me in mijn diepste gevoelens en heilige gedachten door jou gediscrimineerd en onbegrepen. Het gaat om dit zinnetje: ‘ook al weten wij (wat arrogant! – JdJ) 8-plussers dat de Sint niet bestaat’. Ik geloof in de Sint met heel mijn hart, verstand en de rest.
Natuurlijk bestaat hij niet (HIJ behoort tot een andere orde dan die van tellen en materialiseren), maar HIJ is er wel. Dat merk je aan lieve mensen die hem vervangen en sporen van de Sint in deze wereld trekken en tekens van zijn aanwezigheid achterlaten. Gelukkig blijft HIJ zelfs voor spelende ongelovigen, zoals jij, ondanks alles hartstikke levendig. Je ziet het blijkbaar niet, omdat je ogen al op 8 jarige leeftijd verblind zijn.
De kleur van Piet is overigens heel belangrijk. Die maakt dat de goede gevers anoniem blijven, zoals het hoort. Anders kan een kind zien dat het ome Piet is of tante Klaas. Iedere kleur is goed voor het spel, behalve de zwarte, want dat wordt ruzie. Overigens let op: WIT MAG NIET en ook ongewassen vegen niet. Want nogmaals: dan weten we direct wie de hulppieten zijn.
Groet, Jan.